De verzameling stands die vakbeurs Facilitair heet

Dit jaar beleefde de Vakbeurs Facilitair zijn 20e editie. Een geweldige prestatie van Holapress. De beurs overleefde crisisjaren, en verhuisde van het traditionele Den Bosch naar het grotere, beter bereikbare en levendigere Utrecht. Dat is een compliment waard en toont de waarde van de beurs aan. Maarrrr….: Ik weet niet of ik de enige ben, maar na 2 , overigens prima, dagen in de Jaarbeurs knaagt er iets bij mij. 

Er zijn eigenlijk twee beurzen tegelijkertijd. De ene is de beurs voor eindgebruikers met nieuwe producten en nieuwe thema’s per standhouder. De andere, minstens net zo belangrijke beurs, is de relatiebeurs. Onze wereld is net een dorp denk ik weleens. Iedereen kent elkaar, heeft met elkaar gewerkt en is zowel leverancier als klant van de ander. De Facilitair is dus een prima gelegenheid om de contacten weer eens even aan te halen.

Tijdens het relatiedeel van mijn beursbezoek heb ik me prima vermaakt, en je ziet dat als je mensen de tijd geeft om het toe te lichten, dat iedere leverancier individueel veel heeft geïnvesteerd in nieuwe producten, concepten en ideeën. Wilkhahn had natuurlijk de Aula, en Gispen haar Cimo circulaire meubellijn. Swan was weer een stap verder met Augmented Reality. Drentea had een prachtige stand, en stond in een leuk hoekje samen met Rohde & Grahl, NNOF, en CeHa terwijl daarachter het verrassende Quinze & Milan stond met een heldere frisse stand. Palmberg was er natuurlijk met een grote stand (bijkletsen met Robert Jan is altijd leuk) en Markant had een helder verhaal (en nog een scoop voor later dit jaar), evenals Plan@Office. En Health2Work had een dermate volle stand gedurende twee dagen, dat ik die maar even gelaten heb voor wat het is.

Noviteit versus Innovatie

Maar ik dwaal af. Het kan natuurlijk zijn dat ik teveel op de beurs ben geweest de afgelopen jaren. Maar ik mis het overkoepelende idee. Het is een beetje als de FG Noviteitenprijs. Een noviteit is geen innovatie. Een noviteit is een nieuw product of een nieuwe dienst. Het is het verschil tussen nieuw en vernieuwend. Het verschil tussen vandaag en morgen.

Toen ik de beurs binnenkwam , zag ik als eerste een ongedefinieerd plein met stands en daarachter de FG nominaties op een rij, en een aantal foodtrucks. Daar begon mijn verwarring al. Ik kan linksaf en rechtsaf, en zie stands met verschillende producten van verschillende leveranciers ogenschijnlijk zonder enige ordening en logica.

Het is een beetje als een meubel van Ikea dat geleverd wordt zonder montagehandleiding. Iedere producent op de beurs levert een prachtig stukje, maar je hebt geen idee hoe je het complete plaatje moet zien, laat staan in elkaar moet zetten.

Waar is de  echte méérwaarde?

En na 20 jaar verwacht , of hoop, ik toch meer. Ik verwacht beleving. Sturing. Duiding. De Facilitair moet laten zien waar het heen kan gaan met het kantoor in de komende 10 jaar. Als organisatie niet blijven hangen op productniveau, maar de bindende factor zijn tussen de exposanten, zodat je echt méérwaarde biedt voor de eindgebruiker.

Als je jezelf een facilitaire beurs noemt: Waar is dan die werkomgeving van de toekomst? Waarom is dat middenplein niet helemaal vrijgemaakt om het kantoor van de toekomst te laten zien op verschillende manieren? Waarom heeft KPN niet geweldige WiFi geregeld en kan iedere bezoeker op het middenplein gewoon werken, of loungen of vergaderen in/op/aan werkplekken die mogelijk zijn gemaakt door de exposanten?

Matchmaking

Waarom geen matchmaking voor bezoekers? Wijs werkplekken toe, en zet bezoekers met gezamenlijke interesses op basis van hun LinkedINprofiel bij elkaar. Realiseer vergaderruimtes die gedurende drie dagen gereserveerd kunnen worden door Philips, ASML of een of andere brancheorganisatie. Dan kan zomaar zo zijn dat de facilitair manager van het ministerie van Justitie een uurtje zit te werken bij de directeur van een sociale werkplaats aan een bureau van König + Neurath op een stoel van Vitra. Welke gesprekken komen daaruit voort, en welke impact heeft dat op hun dagelijks werk en de keuzes die ze maken?

Waarom geen sprekers van buiten de branche. Mensen met een visie op hele andere gebieden. Geen door een producent gesponsord verhaal over onze branche anno nu, maar iemand die vertelt wat werken in 2020 is. Of hoe onze mobiliteit er in 2025 uit gaat zien? De standhouders staan er voor verkoop en netwerken. De organisatie zou er juist moeten zijn voor visie en toekomst, en niet alleen maar faciliteren.

Tot volgend jaar!

Maar goed. Wellicht is dat een verkeerd idee dat ik van de Facilitair heb. Wellicht leveren noviteiten meer op dan innovaties. Is verkoop vandaag belangrijker dan visie. Wellicht zit iedereen nu op kantoor zijn kaartjes te rangschikken, en beginnen volgende week de contactmomenten met geïnteresseerde eindgebruikers en neemt de verkoop toe. En is het voor iedereen een hele goede beurs geweest die het meer dan de moeite waard maakt om er volgend jaar weer te staan. Waarschijnlijk zijn de bezoekersaantallen gestegen, en de kwaliteit van de leads ook, dus is de beursorganisatie succesvol geweest.

Wellicht hoop ik tegen beter weten in op meer dan een verzameling stands. Dat neemt niet weg dat ik volgend jaar met net zoveel plezier weer rondloop in de gangen, en bijklets met iedereen die ik ken, en niet ken. Dank voor de koffie en gezelligheid.

Tot volgend jaar.