In diverse media gerelateerd aan Het Nieuwe Werken kwam de op 10 oktober opengestelde subsidieregeling al aan bod.
Althans, het wordt subsidie op het nieuwe werken genoemd, maar formeel is het “subsidie aan werkgevers die bedrijfsprocessen verbeteren en duurzame inzetbaarheid vergroten om effectiever te werken.”
Ik ben de regeling dus ook maar even gaan doorlezen, en vooral de bepaling van het subsidiebedrag dat je ontvangt voor inhuur van een externe adviseur zorgde bij mij in ieder geval voor gefronste wenkbrauwen.
Hoe wordt het subsidiabele bedrag berekend?
Kijk nu eens goed naar de bepalingen:
De vast te stellen subsidie wordt als volgt berekend:
1. Is het uurtarief van de adviseur € 125,– (exclusief BTW) of meer?
a. Nee: het door de adviseur in rekening gebracht tarief wordt gehanteerd voor de subsidiebere-kening.
b. Ja: het gemaximeerde tarief van € 125,– wordt gehanteerd voor de subsidieberekening.
2. Het aantal uren dat de adviseur in rekening heeft gebracht volgens zijn factuur wordt vermenigvuldigd met tarief 1a of 1b.
3.Is het totaalbedrag bedoeld bij 2. gelijk aan of hoger dan € 13.000,–?
a. Nee: de subsidie wordt op € 0,– vastgesteld.
b. Ja: ga door naar 4.
4.Van het totaalbedrag bedoeld bij 2. wordt 75% vergoed in de vorm van een subsidie, met een maximum van € 18.000,–.
Met name punt 3 & 4: Hoe klein je bedrijfje ook is, je MOET tenminste € 13.000 aan een externe adviseur uitgeven om voor de subsidie in aanmerking te komen. Geef je minder uit dan krijg je niets, geef je meer uit dan krijg je maar liefst 75% van het TOTALE factuurbedrag vergoed.
Zowel die ‘adviseur sociale innovatie’ als de opdrachtgever zelf hebben er dus alle belang bij om een hoge factuur in te dienen.
Voorbeeld
(even mijn slechte kant naar boven halen)
Ik ben een MKB-er met laten we zeggen 10 man personeel.
Ik overweeg anders te gaan werken en wil daartoe gebruik maken van een externe adviseur
Die adviseur stuurt mij een offerte waarbij hij inschat 100 uur bezig te zijn à € 95,– per uur.
Totale kosten bedragen voor mij dus € 95 x 100 = € 9500,–
Ik wil subsidie aanvragen maar die krijg ik niet want ik zit onder de ondergrens van € 13.000,–
Ik zit tevens een beetje in geldnood en heb geen last van mijn geweten, dus vraag ik mijn adviseur om wat aanvullende werkzaamheden te factureren en daarnaast zijn uurtarief wat op te schroeven.
Het gevolg is een nieuwe offerte voor 175 uur à € 120,– per uur , totaal € 21.000,–
Hiervan wordt dus zonder blikken of blozen 75% vergoedt door de overheid, zijnde € 15.750,–
Mijn adviseur stuurt mij na een aantal maanden een credit voor niet verrichte werkzaamheden van € 5250,–
Hierdoor ontvangt mijn vriend de adviseur € 21.000-5.250 = 15.750,– voor werkzaamheden die slechts 9.500 gekost hebben.
En ik? Ik stap vrolijk over op het nieuwe werken, volledig begeleidt door mijn adviseur, zonder dat het mij ook maar een cent gekost heeft.
Slecht
Ja, het is een slechte en moreel verwerpelijke handelwijze als het zo zou gebeuren, maar ik ben er van overtuigd dat het gaat gebeuren.
De schuld ligt dan natuurlijk bij de ondernemer die misbruik wil maken van belastinggeld, maar kom op zeg, de overheid heeft de regelingen voor de vergoeding ook wel weer zo opgesteld dat er impliciet naar mijn mening om misbruik wordt gevraagd.
Mijn voorbeeld hierboven is extreem. Maar wat nu als jij als ondernemer straks een factuur hebt van € 12.900,–? Dan loop je op € 100,– een subsidie van bijna 10 mille mis. Sta je dan nog zo sterk in je schoenen?
Daarnaast is een subsidie van 75% veel te hoog. Als sociale innovatie zoveel voordelen biedt waarom dan zoveel subsidieren? Het verdient zich toch snel terug is algemeen de stelling?
Overheid, ga je huiswerk eens opnieuw doen en bedenk subsidieregelingen die óók voor de kleine MKB-er interessant zijn met bepalingen die niet uitnodigen tot creatief boekhouden.
